Wel of niet op facebook?

Vandaag had ik een lieve vriendin op bezoek. Ik maakte een heerlijke lunch voor ons samen en daar genoten we van. Hebben er ook nog wat calorieën eraf gesport met “Vitaal ouder worden”.      Ondertussen hadden we natuurlijk ook de nodige gesprekken. Waaronder de vraag; waarom je dingen op facebook zet of juist niet. Tsja, waarom? Ik dacht meteen: “Hier schrijf ik een blog over”.

Ik heb weleens vaker die vraag gekregen van mijn omgeving. Mijn man Bert heeft er een bloedhekel aan, heeft alleen zakelijk LinkedIn. Deed er weinig tot niks mee, totdat hij een Award won en overal uit het bedrijfsleven leuke reacties kreeg. Toen moest hij toch wel toegeven, dat dat best leuk was.

Waarom heeft de één wel facebook en de ander niet? Waarom plaats de één er soms wat op, de ander elke dag? Welke reden zit er achter, dat je iets post? Ikzelf vind het nu eenmaal erg leuk om te schrijven en regelmatig mijn verslag te doen van een leuke dag, een mooie reis, de camper weekenden, etentjes en wat al dan meer. Ik zeg ook altijd tegen de kinderen: “Jullie hebben straks een mooie verhalenboek met foto’s van mij, als ik er niet meer ben. Een boek met vele mooie herinneringen”. En tussen alle mooie verhalen, zit er ook weleens een dag tussen waarin het even wat minder gaat, daar schrijf ik dan ook over. Niet om de aandacht, zeker niet, maar om te laten zien, dat ik ook maar gewoon een mens ben met ups en downs en mijn leven natuurlijk ook niet alleen maar leuk is.  Want dat wordt nog al eens gedacht….

Het aparte vind ik de- reacties van mensen-, dat men zich zo druk maakt over wat een ander op facebook plaatst. Zich daar aan irriteren. En daar een oordeel over hebben. Je zou aan hen dan de vraag kunnen stellen: “Wat maakt het, dat jij je zo ergert aan de dingen die op facebook geplaatst worden?” Daar ligt volgens mij ook iets onder, bij diegene zelf.  Jaloezie? Afgunst? Ik heb geen idee. Je hoéft het tenslotte allemaal niet te lezen.  Je kunt swipen en overal zit een aan- en uitknop op. Maar…. kennelijk overheerst er toch een bepaalde nieuwsgierigheid (het gluren bij de buren), dat men het toch gaat lezen, er iets van gaat vinden en zich gaat uiteindelijk irriteren. Waarom zou je deze onrust en irritatie bij jezelf opwekken, als dat helemaal niet nodig is? Wat ik niet zo begrijp is:” Waarom worden de mensen die wél iets op facebook zetten, altijd zo afgerekend, op iets wat ze leuk vinden om te doen? Ik oordeel toch ook niet over de mensen, waarom ze iets NIET doen? Iedereen heeft daar een vrije keuze in. Wij mensen zijn nu eenmaal allemaal unieke wezens. De één is introvert, de ander extrovert. Maar dat is toch geen goed of fout? En extrovert wil niet zeggen, dat alles is van: “Kijk mij nou!” Ik ben zelf een open boek, al van kinds af aan, mijn broer een gesloten boek. Tsja…. één gezin, dezelfde opvoeding en toch verschillend. Maar gelukkig mogen we zijn, wie we zijn.

Op mijn blog schrijf ik ook weleens verhalen. Het schrijven is van mij echt een hobby. Ik doe het eigenlijk te weinig. Het gaat vaak over mezelf, een meegemaakte situatie, een vakantie, mijn ziekte MS, eten koken, net wat er bij mij naar boven komt. Waarom schrijf je een blog? Nou, om dingen van je af te schrijven,  misschien omdat deze verhalen het dichtst bij jezelf liggen, ik niet weet hoe ik een boek zou moeten schrijven en mijn ervaringen wil delen. Je hierdoor ook mensen kunt bereiken die met dezelfde dingen struggelen. Ook weer kunt leren van hun ervaringen. Dat zie ik aan de reacties die ik weleens op mijn blog krijg. Maar is het nu écht belangrijk om er een reden voor te moeten hebben? Laat mij gewoon lekker verhalen delen op facebook of zoals nu weer met een blog.

Fijne avond!

Liefs, Ingrid